Bernt Klaverboer, zeven jaar later

Het is zondagmiddag 18 september als ik op de bank zit bij de familie Klaverboer. Precies zeven jaar geleden was ik hier ook, maar zaten we aan
de keukentafel. Het onderwerp is hetzelfde als toen: Bernt Klaverboer.

Zeven jaar geleden was Bernt nog een ukkie van 9 jaar, maar wel een ukkie met grote dromen. Hij was destijds gescout en speelde bij de E1 van SC Heerenveen. Een keeperstalentje, met Manuel Neuer als voorbeeld, dat later als hij groot was bij het grote Heerenveen wilde spelen.
Eventueel ook wel bij Ajax, maar beslist niet bij Cambuur. Dat sommige dromen uitkomen, is de reden dat ik hier deze zondagmiddag weer zit. Want het is hem gewoon gelukt. Bernt heeft de eerste grote stappen gezet om zijn droom te laten uitkomen. Hij heeft 8 juli namelijk een driejarig profcontract bij het grote Heerenveen getekend. Van het ukkie van toen is weinig meer over. Ik zit op de bank met een grote, gespierde jongeman die ouder lijkt dan de 16 jaar die hij telt. Als ik vraag wat hij de afgelopen zeven jaren heeft gedaan om te komen waar hij nu staat, moet hij even denken. “Veel trainen, heel veel trainen. Ook in vakanties als de andere jongens aan het relaxen waren. Ik besefte me dat ik stappen moest zetten om het verschil te gaan maken. En minstens zo belangrijk, plezier houden in het spelletje en een gewone jongen blijven”. Wie het interview van zeven jaar geleden nog eens opzoekt op de website van Katlijk (29.2 Raaptepper 2015-3 (katlijk.nl)), leest deze laatste woorden ook in dat interview. Woorden die zijn moeder, Erika Vermaning, hem
heeft meegegeven. Bijzonder dat dit bijna het eerste is, wat hij vertelt. Erika is vorig jaar in juni overleden. Voetbal was voor Bernt een manier om hiermee om te gaan. “Toen ze ernstig ziek was, maar ook na haar overlijden, was voetbal een uitlaatklep en hierdoor kon ik er goed mee omgaan”. Dat kan sport dus ook voor je betekenen en mooi dat Erika in de woorden van Bernt nog duidelijk voorkomt.

Afgelopen juli krijgt Bernt dus zijn eerste profcontract. Hij speelt in het team Onder 21 (O21) waar hij met zijn 16 jaar veruit de jongste speler is. “Maar ik voel me ouder en volwassener dan 16. Ik ben mentaal en fysiek verder dan mijn leeftijdsgenoten en dat is één van mijn kwaliteiten”. Ze spelen ‘slechts’ in de derde divisie, wat eigenlijk Heerenveen onwaardig is, maar ze gaan voor promotie. Daarnaast traint Bernt mee met het eerste elftal van Heerenveen. En dus ook samen met keeper Andries Noppert. “Noppert komt ook uit de eigen jeugd van Heerenveen en hoewel hij een uitstapje heeft gemaakt naar andere clubs, lijken onze wegen veel op elkaar. Want ook Noppert is een hele gewone jongen, een nuchtere Fries, net als ik. Ik kan goed met hem praten en veel van hem leren”.

In tegenstelling tot de vorige twee interlandperiodes is Bernt ditmaal niet geselecteerd voor Jong Oranje (O18). “Ik ben goed genoeg, maar ze willen die andere keeper ook zien spelen” zegt hij met een grijns. Een en tikje beledigd ben ik wel, maar je moet het zien als iets extra’s. En je moet er vooral niet teveel mee bezig en afhankelijk van zijn”. Omdat er meer is dan alleen voetbal, vraag ik Bernt naar zijn schoolprestaties. Hij geeft zuchtend aan dat het wel veel is.

“Ik zit nu in de vijfde van de havo, maar ik ga dit examenjaar over twee jaren uitsmeren. Ik train acht keer per week, twee krachttrainingen en zes veldtrainingen en er zijn best veel dagen waarop ik niet toekom aan huiswerk maken”. Bernt gaat negen uur per week naar het Talentencollege Noord, waar bijvoorbeeld shorttrackster Suzanne Schulting ook haar diploma behaald heeft.

“Omdat mijn week er iedere keer anders uitziet, heb ik continu wisselende roosters en ook mijn toetsweken worden aangepast aan mijn trainingsschema”.
Naast een strak trainingsregime, heeft Bernt ook een eetregime. Gelukkig hoeft vader Jaap niet de hele dag te kokkerellen, want Bernt maakt zijn eigen maaltijden en eet ’s avonds meestal gewoon met de pot mee. “Ik moet vooral zorgen dat ik een afgemeten hoeveelheid koolhydraten en eiwitten binnenkrijg. Dat is best lastig, want het komt heel nauwkeurig. Als ik een keer niet goed gegeten heb, merk ik dit direct. Dan sta ik ’s ochtends op met zware benen, omdat ik dan minder goed hersteld ben”. Over zijn ambities is Bernt heel duidelijk. “Ik ga vol voor voetbal, maar als blijkt dat het toch niet haalbaar is, dan kan ik met een havodiploma ook een leuke studie gaan doen. Maar voetbal staat wel met stip op één. Ik hoop in de eredivisie te mogen spelen en het liefst voor  Heerenveen”. En ook Manuel Neuer is nog altijd zijn idool. “Niet zozeer zijn manier van keepen, maar meer het totaalplaatje”. Hij mag dan qua uiterlijk veel veranderd zijn, zijn dromen zijn nog steeds hetzelfde.

Aan het einde van het interview vraag ik hem nog wat hij met zijn eerste salaris heeft gedaan. Hij moet lachen. “Ik heb mijn eerste salaris er doorheen gebrast én ik heb een horloge gekocht voor mijn vader”. Ik vind het mooi. Geen dure cadeaus voor hemzelf, maar een horloge voor zijn grootste fan.