De herdenking werd geopend en geleid door Johannes Bron, voorzitter van Plaatselijk Belang Katlijk.
Onderdeel van de herdenking vormde het moment van twee minuten stilte. Dit moment werd voorafgegaan en gevolgd door het luiden van de klokken van de klokkestoel.
Bij de gedenksteen werden bloemen gelegd door enkele bestuursleden van Plaatselijk Belang en door familie/nabestaanden.
Daarna vertelde Gerard Thijssen over een kist. Een oude groene kist, met deuken. In deze kist zitten persoonlijke bezittingen van een soldaat eerste klas. Deze soldaat verdedigde ons land tegen de Duitse inval in 1940. Na hevige gevechten kwam hij om bij de Grebbeberg. Deze soldaat ligt begraven op de begraafplaats van de Grebbeberg, samen met nog ruim driehonderd medestrijders.
Gerard Thijssen herdenkt met het verhaal over deze soldaat alle soldaten en andere mensen die door de Duitsers om het leven zijn gebracht.
Liesbeth de Vries las vervolgens een gedicht voor. Het is al enkele jaren gebruik dat een jeugdige inwoner/inwoonster van Katlijk een gedicht voorleest. Aan het eind van dit artikel kunt u dit gedicht lezen.
Tot slot liepen alle aanwezigen naar de graven van Sjoerd Stoker en Rene Bol. Zij liggen begraven op de begraafplaats bij de Thomastsjerke. Deze twee mannen werkten bij het spoor. Na een staking bij het spoor doken zij onder bij de oom van Sjoerd, Reitze Hoekstra, aan de Breedsingel. Helaas werden zij ontdekt en naar de gevangenis in Heerenveen gebracht. In november 1944 pleegde het Friese verzet sabotage aan de trein van Heerenveen naar Leeuwarden. Als represaille werden beide spoorwegmannen naar de plek van sabotage gebracht en daar gefusilleerd.
Jelle Boersma is de derde naam die op de gedenkplaat bij de Thomastsjerke staat vermeld. Jelle ligt begraven op de begraafplaats van Nieuwehorne. Hij woonde in Katlijk en zat in het verzet. Hij was onder andere betrokken bij wapendroppings bij de Katlijker Schar. Hij is verraden en door de Duitsers opgepakt. Na een actie in Lemmer door een verzetsgroep is Jelle, samen met nog ongeveer tien mannen, als represaillemaatregel gefusilleerd.
4 mei, Dodenherdenking.
(Geschreven door Titia Geertman).
Eén dag per jaar,
Zijn we stil in Nederland
En in die paar minuten,
Smeden wij een band.
Een band,
Met ons verleden,
Met mensen,
Die er niet meer zijn,
Met mensen,
Die we niet kennen,
Maar ons dierbaar zijn.
Eén dag per jaar,
Zijn we stil in Nederland
En met hen die ons verlieten,
Smeden wij een band.
Want door hun moedig dragen,
Kunnen wij,
In vrijheid alles doen.
Twee minuten stilte,
Is alles wat zij vragen,
Twee minuten stilte,
Voor wat zij hebben verdragen.
Twee minuten stilte,
Voor de mensen van toen.